ஸ்ரீமந் நாராயணீயம்
த3ச’கம் 43
த்ருணாவர்த்த வத4ம்
त्वामेकदा गुरुमरुत्पुरनाथ वोढुं
गाढाधिरूढगरिमाणमपारयन्ती ।
माता निधाय शयने किमिदं बतेति
ध्यायन्त्यचेष्टत गृहेषु निविष्टशङ्का ॥१॥ 43/1
த்வாமேகதா3 கு3ருமருத் புரநாத2 வோடு4ம்
கா3டா3திரூட4 க3ரிமாண மபாரயந்தி |
மாதா நிதா4ய ச’யனே கிமித3ம் ப 3தேதி
த்4யாயந்த்ய சேஷ்ட க்3ருஹேஷு நிவிஷ்ட ச’ங்கா ||
(43 – 1)
குருவாயூரப்பா! கரிமா என்ற யோகா சித்தியை ஒரு நாள் நீங்கள் ஏற்று மிகவும் கனமாகிவிட்டீர்கள். தாய் யசோதை உங்கள் கனத்தைத் தாங்கமுடியாமல் கீழே இறக்கிப் படுக்கையில் விட்டு விட்டு தங்களை எண்ணிக் கவலை கொண்டவளாக தன் வேலைகளை செய்து கொண்டிருந்தாள் அல்லவா? ( 43 – 1)
tvaamekadaa gurumarutpuranaatha vODhuM
gaaDhaadhiruuDha garimaaNamapaarayantii .
maataa nidhaaya shayane kimidaM bateti
dhyaayantyacheShTata
gR^iheShu niviShTashankaa .. 43/1
Once, O Lord of Guruvaayur! Thou who had very much increased in weight, Thy mother not being able to carry Thee, placed Thee on the bed. What indeed was the cause of this, thus overcome with misgivings, she kept busy carrying out her duties in the house. As she did so, she was constantly thinking of Thee and praying for Thy welfare. 43/1
तावद्विदूरमुपकर्णितघोरघोष-
व्याजृम्भिपांसुपटलीपरिपूरिताश: ।
वात्यावपुस्स किल दैत्यवरस्तृणाव-
र्ताख्यो जहार जनमानसहारिणं त्वाम् ॥२॥ 43/2
தாவத்3 விதூ3ரம் உபகர்ணித கோ4ர கோ4ஷ
வ்யாஜ்ரும்பி4 பாம்ஸுபடலி பரி பூரிதாச’:|
வாத்யாவபு: ஸ கில தை3த்யவரஸ்த்ருணாவ
தார்க்2யோ ஜஹாரா ஜனமானஸ ஹாரிணீம் த்வாம் ||(43 – 2)
அப்போது வெகு தூரத்தில் பயங்கர சப்தத்துடன், உயரக் கிளம்பிய தூளிப் படலத்தால் திக்குகளை மறைத்துக் கொண்டு, சுழல் காற்றின் வடிவம் கொண்ட திருணாவர்த்தன் என்னும் பெயருடய அசுரன் ஜனங்களின் மனத்தைக் கவரும் தங்களை கவர்ந்து சென்று விட்டான் அல்லவா? (43 – 2)
taavadviduuramupakarNita ghOra ghOSha
vyaajR^imbhi paamsupaTalii paripuuritaashaH .
vaatyaavapuH sa kila daityavarasitraNaava-
rtaakhyae jahaara janamaanasahaariNaM
tvaam .. 43/2
Then the well known Asura Trinaavarta, came disguised as a whirl wind. All the quarters were filled with thick dust and a terrific sound arose and spread all around by the impact of his arrival. He carried Thee away, who carries away the minds of people.43/2
उद्दामपांसुतिमिराहतदृष्टिपाते
द्रष्टुं किमप्यकुशले पशुपाललोके ।
हा बालकस्य किमिति त्वदुपान्तमाप्ता
माता भवन्तमविलोक्य भृशं रुरोद ॥३॥ 43/3
உத்3தா3ம பாம்ஸு திமிராஹத த்3ருஷ்டிபாதே
த்3ரஷ்டும் கிமப்ய குச’லே பசு’பால லோகே |
ஹா பா3லகஸ்ய கிமிதி த்வது3பாந்த மாப்தா
மாதா ப3வந்தமவிலோக்ய ப்4ருச’ம் ருரோத3 ||(43 – 3 )
எல்லையற்ற புழுதிப் படலத்தால் கண்கள் மறைக்கப்பட்ட இடையர்கள், ஒன்றையும் காண முடியாமல் இருந்த போது, உங்களைக் காணாத யசோதை, “ஐயோ என் குழந்தைக்கு என்ன நேர்ந்தது ?” என்று கதறி உரக்கக் அழுதாள் அல்லவா? (43 – 3)
uddaamapaamsu timiraahata dR^iShTipaate
draShTuM kimapyakushale pashupaala lOke .
haa baalakasya kimiti tvadupaantamaaptaa
maataa bhavantamavilOkya bhR^ishaM rurOda .. 43/3
The immense dust caused intense darkness due to which the vision was obstructed. All the cowherds and everyone were unable to see anything. Thy mother was full of worry as to what had happened to Thee. She ran in distress towards Thee and not finding Thee at the spot, she began to wail and cry loudly. 43/3
तावत् स दानववरोऽपि च दीनमूर्ति-
र्भावत्कभारपरिधारणलूनवेग: ।
सङ्कोचमाप तदनु क्षतपांसुघोषे
घोषे व्यतायत भवज्जननीनिनाद: ॥४॥ 43/4
தாவத்ஸ வரோபி ச தீ3ன மூர்த்தி :
பா4வத்க பா4ர பரிதா4ரண லூன வேக3 : |
ஸங்கோச மாப தத3னு க்ஷத பாம்ஸு கோ4ஷே
கோ4ஷே வ்தாயாத ப4வஜ்ஜனனி நிநாத3 : ||(43 – 4)
அப்போது அந்த வலிய அசுரனும் உங்கள் பாரத்தைச் சுமக்க முடியாமல் வேகம் குன்றினான். பிறகு அசைவற்று நின்றுவிட்டான். அதன் பின் புழுதியும், சப்தமும் அடங்கிய கோகுலத்தில் தங்கள் தாயின் அழுகுரல் ஓசை பெருகியது அல்லவா? ( 43 – 4)
taavatsa daanavavarO(a)pi cha diinamuurti-
rbhaavatka-bhaara paridhaaraNaluuna vegaH .
sankOchamaapa tadanu kshatapaamsughOShe
ghOShe vyataayata bhavajjananii ninaadaH .. 4 3/4
Then that great demon weakened in power, shrank in size and his speed was diminished because of carrying Thy weight. So the dust storm and the fierce whirling sound had also subsided, and so in the cowherd village Gokula, Thy mother's cries were clearly heard everywhere. 43/4
रोदोपकर्णनवशादुपगम्य गेहं
क्रन्दत्सु नन्दमुखगोपकुलेषु दीन: ।
त्वां दानवस्त्वखिलमुक्तिकरं मुमुक्षु-
स्त्वय्यप्रमुञ्चति पपात वियत्प्रदेशात् ॥५॥ 43/5
ரோதோ3ப கர்ணன வசா’து3பக3ம்ய கே3ஹம்
க்ரந்த3ஸ்து நந்த3முக கோ3ப குலேஷு தீ3ன : |
த்வாம் தா3னவஸ்த்வகி2ல முக்திகரம் முமுக்ஷு :
த்வய்ய ப்ரமுஞ்சதி பாபாத வியத் ப்ரதே3சா’த் ||(43 – 5 )
அழுகுரல் ஓசையைக் கேட்டு வீட்டுக்கு ஓடி வந்த நந்தன் முதலிய கோபர்களும் அழுது கொண்டு இருக்கும் போது, அந்த அசுரன் மிகவும் சோர்வடைந்து, எல்லோருக்கும் முக்தி அளிக்கும் தங்களை விட்டு விட விரும்பினான். ஆனால் தாங்கள் அவனை விடாததால் ஆகாயத்தில் இருந்து கீழே விழுந்தான் அல்லவா?( 43 – 5
rOdOpakarNana vashaadupagamya gehaM
krandatsu nandamukha gOpa kuleShu diinaH .
tvaaM daanavastvakhilamuktikaraM mumukshu-
stvayyapramu~nchati papaata
viyatpradeshaat .. 43/5
On hearing the wailings of Yashoda, Nanda and the other gopas rushed inside the house crying. Meanwhile, the Asura who had become weak by carrying Thy weight, wanted to release Thee, who releases everyone's bondages. But when Thou did no let go of Thy hold of him, he fell down from the skies. 43/5
रोदाकुलास्तदनु गोपगणा बहिष्ठ-
पाषाणपृष्ठभुवि देहमतिस्थविष्ठम् ।
प्रैक्षन्त हन्त निपतन्तममुष्य वक्ष-
स्यक्षीणमेव च भवन्तमलं हसन्तम् ॥६॥ 43/6
ரோதா3குலஸ் தத3னு கோ3ப க3ணா ப3ஹிஷ்ட
பாஷாண ப்ருஷ்ட பு4வி தேஹமதி ஸ்த4விஷ்டம் |
ப்ரக்ஷைந்த ஹந்த நிபதந்த மமுஷ்ய வக்ஷஸி
அக்ஷிண மேவ ச ப4வந்தமலம் ஹஸந்தம் ||( 43 – 6 )
அதற்குப் பிறகு அழுது கொண்டு இருந்த இடையர்கள் வெளியில் பாறை மேல் விழுந்த மிகப் பெரிய சரீரத்தையும், அதன் மார்பில் சிறிதும் களைப்படையாமல் நன்றாகச் சிரித்து விளையாடிக் கொண்டிருக்கும் தங்களைக் கண்டு அதிசயத்தில் மூழ்கினார்கள் அல்லவா?(43 – 6)
rOdaakulaastadanu gOpagaNaa bahiShTha-
paaShaaNapR^iShThabhuvi dehamatisthaviShTham .
praikshanta hanta nipatantamamuShya vaksha-
syakshiiNameva cha bhavantamalaM hasantam .. 43/6
The gopas were exhausted by their crying and wailing. Then outside the house, they saw a huge and heavy body falling on the rock. What a wonder! On the chest of the dead body, they found Thee with a soft smile lying unscathed.43/6
ग्रावप्रपातपरिपिष्टगरिष्ठदेह-
भ्रष्टासुदुष्टदनुजोपरि धृष्टहासम् ।
आघ्नानमम्बुजकरेण भवन्तमेत्य
गोपा दधुर्गिरिवरादिव नीलरत्नम् ॥७॥ 43/7
க்3ராவ ப்ரபாத பரிபிஷ்ட க3ரிஷ்ட தே3ஹே
ப்4ரஷ்டாசு து3ஷ்ட த3னுஜோபரி த்4ருஷ்ட ஹாஸம் |
ஆக்4னான மம்பு3ஜ கரேண ப4வந்த மேத்ய
கோ3பா த3து4ர்கி3ரிவரா திவ நீலரத்னம் ||
(43 – 7)
பாறையின் மேல் விழுந்ததால் சிதைந்த பெருத்த சரீரத்திலிருந்து பிராணன் பிரிந்து போன துஷ்ட அசுரன் மேல் தாமரை போன்ற கையால் அடித்துக் கொண்டும், உரக்கச் சிரித்துக் கொண்டும் இருந்த தங்களை கோபர்களும், கோபிகைகளும் பெரிய மலையில் இருந்து ஒரு நீல நிற ரத்தினத்தை எடுப்பது போல எடுத்து வந்தார்கள் அல்லவா? (43 – 7)
graavaprapaata paripiShTa gariShThadeha-
bhraShTaasu duShTadanujOpari
dhR^iShTahaasam .
aaghnaanamambujakareNa bhavantametya
gOpaa dadhurgirivaraadiva niilaratnam .. 43/7
The wicked demon had died by falling on the rock and his huge body was smashed. Wearing a smile Thou played on that dead body beating about with Thy lotus like hands. The gopas picked Thee up from there as one would pick a blue gem from a big mountain. 43/7
एकैकमाशु परिगृह्य निकामनन्द-
न्नन्दादिगोपपरिरब्धविचुम्बिताङ्गम् ।
आदातुकामपरिशङ्कितगोपनारी-
हस्ताम्बुजप्रपतितं प्रणुमो भवन्तम् ॥८॥ 43/8
ஏகைக மாசு’ பரிக்3ருஹ்ய நிகாமனந்த3
நந்தா3தி3 கோ3ப பரிரப்3த4 விசும்பி3தாங்க3ம் |
ஆதா3து காம பரிச’ங்கித கோ3பநாரீ
ஹஸ்தாம்பு3ஜ ப்ரபதிதம் ப்ரணுமோ ப4வந்தம் || ( 43 – 8)
மிகவும் சந்தோஷம் அடைந்த நந்தன் முதலிய கோபர்கள் ஒவ்வொருவராக சீக்கிரம் எடுத்து ஆலிங்கனம் செய்தும் முத்தமிட்டும் மகிழ்ந்தார்கள். தங்களை எடுத்துக் கொள்ள விரும்பிய கோபிகைகளின் தாமைரைப் பூ போன்ற கரங்களில் தாவி விழுந்த தங்களைத் துதிக்கின்றோம்.
( 43 – 8)
ekaikamaashu parigR^ihya nikaamananda-
nnandaadi gOpa parirabdha vichumbitaangam .
aadaatukaama parishankita gOpanaarii-
hastaambujaprapatitaM praNumO bhavantam .. 43/8
One by one, Nanda and the other Gopaas with great joy took hold of Thee quickly and embraced and kissed Thy limbs.The Gopikaas were also desirous of taking Thee, but did not do so out of shyness. We praise Thee, who then, as a honey beetle jumped into their lotus like hands. 43/8
भूयोऽपि किन्नु कृणुम: प्रणतार्तिहारी
गोविन्द एव परिपालयतात् सुतं न: ।
इत्यादि मातरपितृप्रमुखैस्तदानीं
सम्प्रार्थितस्त्वदवनाय विभो त्वमेव ॥९॥ 43/9
பூ4யோபி கின்னு க்ருணும:ப்ரணதார்த்திஹாரீ
கோவிந்த3 ஏவ பரிபாலயதாத் ஸுதம் ந : |
இத்யாதி3 மாதர பித்ரு ப்ரமுகைஸ் ததா3னீம்
ஸம்ப்ரார்திதஸ் த்வத3வனாய விபோ4 த்வமேவ ||(43 – 9 )
“நாங்கள் என்ன செய்வோம்?தன்னை வணங்கிய அடியவர்களின் துயரங்களைப் போக்கும் மஹா விஷ்ணுவே ! எங்கள் குழந்தையை நீ தான் காப்பாற்ற வேண்டும்” என்று அப்போது தாய், தந்தை முதலிய கோபர்கள் தங்களைக் காப்பதற்கு தங்களையே பிரார்த்தித்தார்கள் அல்லவா? (43 – 9)
bhuuyO(a)pi kiM nu kR^iNumaH praNataartihaarii
gOvinda eva paripaalayataat sutaM naH .
ityaadi maatarapitR^i pramukhaistadaaniiM
sampraarthitastvadavanaaya vibhO tvameva ..43/ 9
Thy mother and father and the others wondered as to what could they do for Thy protection. Again and again, at that time, they said that only Govinda could protect their son. O Lord! The redeemer of Devotees! So they prayed to Thee alone for Thy wefare. 43/9
वातात्मकं दनुजमेवमयि प्रधून्वन्
वातोद्भवान् मम गदान् किमु नो धुनोषि ।
किं वा करोमि पुनरप्यनिलालयेश
निश्शेषरोगशमनं मुहुरर्थये त्वाम् ॥१०॥ 43/10
வாதாத்மகம் த3னுஜ மேவமயி ப்ரதூ4ன்வன்
வாதோத்3ப4வான் மம க3தா3ன் கிமி நோ து3னோஷி |
கிம்வா கரோமி புனரப்யநிலாலயேசா’
நிச்’சே’ஷ ரோக ச’மனம் முஹூரர்த2யே த்வாம் ||(43 – 10)
பகவானே! வாத ரூபியான (சுழலக் காற்று ரூபியான) அசுரனை இவ்விதம் சம்ஹாரம் செய்த தாங்கள் வாதத்தினால் உண்டான எனது ரோகங்களை ஏன் நாசம் செய்வதில்லை? என்னால் வேறு என்ன தான் செய்ய முடியும்? ஹே குருவயூரப்பா! மீண்டும் மீண்டும் நான் மிச்சமில்லாத ரோக நிவாரணத்தையேத் தங்களிடம் வேண்டுகிறேன்.
( 43 – 10)
vaataatmakaM danujamevamayi pradhuunvan
vaatOdbhavaanmama gadaan kimu nO dhunOShi .
kiM vaa karOmi punarapyanilaalayesha
nishsheSha rOgashamanaM muhurarthaye
tvaam .. 43/10
Thus Thou killed the Asura who was in the form of the wind. Why do not Thou kill and remove my ailments which also arise from the wind. What else can I do? O Lord of Guruvaayur! I again and again beseech Thee for the eradication of all my internal and external ailments. 43/10
தொடரும் தசகம் - 44
த3ச’கம் 43
த்ருணாவர்த்த வத4ம்
त्वामेकदा गुरुमरुत्पुरनाथ वोढुं
गाढाधिरूढगरिमाणमपारयन्ती ।
माता निधाय शयने किमिदं बतेति
ध्यायन्त्यचेष्टत गृहेषु निविष्टशङ्का ॥१॥ 43/1
த்வாமேகதா3 கு3ருமருத் புரநாத2 வோடு4ம்
கா3டா3திரூட4 க3ரிமாண மபாரயந்தி |
மாதா நிதா4ய ச’யனே கிமித3ம் ப 3தேதி
த்4யாயந்த்ய சேஷ்ட க்3ருஹேஷு நிவிஷ்ட ச’ங்கா ||
(43 – 1)
குருவாயூரப்பா! கரிமா என்ற யோகா சித்தியை ஒரு நாள் நீங்கள் ஏற்று மிகவும் கனமாகிவிட்டீர்கள். தாய் யசோதை உங்கள் கனத்தைத் தாங்கமுடியாமல் கீழே இறக்கிப் படுக்கையில் விட்டு விட்டு தங்களை எண்ணிக் கவலை கொண்டவளாக தன் வேலைகளை செய்து கொண்டிருந்தாள் அல்லவா? ( 43 – 1)
tvaamekadaa gurumarutpuranaatha vODhuM
gaaDhaadhiruuDha garimaaNamapaarayantii .
maataa nidhaaya shayane kimidaM bateti
dhyaayantyacheShTata
gR^iheShu niviShTashankaa .. 43/1
Once, O Lord of Guruvaayur! Thou who had very much increased in weight, Thy mother not being able to carry Thee, placed Thee on the bed. What indeed was the cause of this, thus overcome with misgivings, she kept busy carrying out her duties in the house. As she did so, she was constantly thinking of Thee and praying for Thy welfare. 43/1
तावद्विदूरमुपकर्णितघोरघोष-
व्याजृम्भिपांसुपटलीपरिपूरिताश: ।
वात्यावपुस्स किल दैत्यवरस्तृणाव-
र्ताख्यो जहार जनमानसहारिणं त्वाम् ॥२॥ 43/2
தாவத்3 விதூ3ரம் உபகர்ணித கோ4ர கோ4ஷ
வ்யாஜ்ரும்பி4 பாம்ஸுபடலி பரி பூரிதாச’:|
வாத்யாவபு: ஸ கில தை3த்யவரஸ்த்ருணாவ
தார்க்2யோ ஜஹாரா ஜனமானஸ ஹாரிணீம் த்வாம் ||(43 – 2)
அப்போது வெகு தூரத்தில் பயங்கர சப்தத்துடன், உயரக் கிளம்பிய தூளிப் படலத்தால் திக்குகளை மறைத்துக் கொண்டு, சுழல் காற்றின் வடிவம் கொண்ட திருணாவர்த்தன் என்னும் பெயருடய அசுரன் ஜனங்களின் மனத்தைக் கவரும் தங்களை கவர்ந்து சென்று விட்டான் அல்லவா? (43 – 2)
taavadviduuramupakarNita ghOra ghOSha
vyaajR^imbhi paamsupaTalii paripuuritaashaH .
vaatyaavapuH sa kila daityavarasitraNaava-
rtaakhyae jahaara janamaanasahaariNaM
tvaam .. 43/2
Then the well known Asura Trinaavarta, came disguised as a whirl wind. All the quarters were filled with thick dust and a terrific sound arose and spread all around by the impact of his arrival. He carried Thee away, who carries away the minds of people.43/2
उद्दामपांसुतिमिराहतदृष्टिपाते
द्रष्टुं किमप्यकुशले पशुपाललोके ।
हा बालकस्य किमिति त्वदुपान्तमाप्ता
माता भवन्तमविलोक्य भृशं रुरोद ॥३॥ 43/3
உத்3தா3ம பாம்ஸு திமிராஹத த்3ருஷ்டிபாதே
த்3ரஷ்டும் கிமப்ய குச’லே பசு’பால லோகே |
ஹா பா3லகஸ்ய கிமிதி த்வது3பாந்த மாப்தா
மாதா ப3வந்தமவிலோக்ய ப்4ருச’ம் ருரோத3 ||(43 – 3 )
எல்லையற்ற புழுதிப் படலத்தால் கண்கள் மறைக்கப்பட்ட இடையர்கள், ஒன்றையும் காண முடியாமல் இருந்த போது, உங்களைக் காணாத யசோதை, “ஐயோ என் குழந்தைக்கு என்ன நேர்ந்தது ?” என்று கதறி உரக்கக் அழுதாள் அல்லவா? (43 – 3)
uddaamapaamsu timiraahata dR^iShTipaate
draShTuM kimapyakushale pashupaala lOke .
haa baalakasya kimiti tvadupaantamaaptaa
maataa bhavantamavilOkya bhR^ishaM rurOda .. 43/3
The immense dust caused intense darkness due to which the vision was obstructed. All the cowherds and everyone were unable to see anything. Thy mother was full of worry as to what had happened to Thee. She ran in distress towards Thee and not finding Thee at the spot, she began to wail and cry loudly. 43/3
तावत् स दानववरोऽपि च दीनमूर्ति-
र्भावत्कभारपरिधारणलूनवेग: ।
सङ्कोचमाप तदनु क्षतपांसुघोषे
घोषे व्यतायत भवज्जननीनिनाद: ॥४॥ 43/4
தாவத்ஸ வரோபி ச தீ3ன மூர்த்தி :
பா4வத்க பா4ர பரிதா4ரண லூன வேக3 : |
ஸங்கோச மாப தத3னு க்ஷத பாம்ஸு கோ4ஷே
கோ4ஷே வ்தாயாத ப4வஜ்ஜனனி நிநாத3 : ||(43 – 4)
அப்போது அந்த வலிய அசுரனும் உங்கள் பாரத்தைச் சுமக்க முடியாமல் வேகம் குன்றினான். பிறகு அசைவற்று நின்றுவிட்டான். அதன் பின் புழுதியும், சப்தமும் அடங்கிய கோகுலத்தில் தங்கள் தாயின் அழுகுரல் ஓசை பெருகியது அல்லவா? ( 43 – 4)
taavatsa daanavavarO(a)pi cha diinamuurti-
rbhaavatka-bhaara paridhaaraNaluuna vegaH .
sankOchamaapa tadanu kshatapaamsughOShe
ghOShe vyataayata bhavajjananii ninaadaH .. 4 3/4
Then that great demon weakened in power, shrank in size and his speed was diminished because of carrying Thy weight. So the dust storm and the fierce whirling sound had also subsided, and so in the cowherd village Gokula, Thy mother's cries were clearly heard everywhere. 43/4
रोदोपकर्णनवशादुपगम्य गेहं
क्रन्दत्सु नन्दमुखगोपकुलेषु दीन: ।
त्वां दानवस्त्वखिलमुक्तिकरं मुमुक्षु-
स्त्वय्यप्रमुञ्चति पपात वियत्प्रदेशात् ॥५॥ 43/5
ரோதோ3ப கர்ணன வசா’து3பக3ம்ய கே3ஹம்
க்ரந்த3ஸ்து நந்த3முக கோ3ப குலேஷு தீ3ன : |
த்வாம் தா3னவஸ்த்வகி2ல முக்திகரம் முமுக்ஷு :
த்வய்ய ப்ரமுஞ்சதி பாபாத வியத் ப்ரதே3சா’த் ||(43 – 5 )
அழுகுரல் ஓசையைக் கேட்டு வீட்டுக்கு ஓடி வந்த நந்தன் முதலிய கோபர்களும் அழுது கொண்டு இருக்கும் போது, அந்த அசுரன் மிகவும் சோர்வடைந்து, எல்லோருக்கும் முக்தி அளிக்கும் தங்களை விட்டு விட விரும்பினான். ஆனால் தாங்கள் அவனை விடாததால் ஆகாயத்தில் இருந்து கீழே விழுந்தான் அல்லவா?( 43 – 5
rOdOpakarNana vashaadupagamya gehaM
krandatsu nandamukha gOpa kuleShu diinaH .
tvaaM daanavastvakhilamuktikaraM mumukshu-
stvayyapramu~nchati papaata
viyatpradeshaat .. 43/5
On hearing the wailings of Yashoda, Nanda and the other gopas rushed inside the house crying. Meanwhile, the Asura who had become weak by carrying Thy weight, wanted to release Thee, who releases everyone's bondages. But when Thou did no let go of Thy hold of him, he fell down from the skies. 43/5
रोदाकुलास्तदनु गोपगणा बहिष्ठ-
पाषाणपृष्ठभुवि देहमतिस्थविष्ठम् ।
प्रैक्षन्त हन्त निपतन्तममुष्य वक्ष-
स्यक्षीणमेव च भवन्तमलं हसन्तम् ॥६॥ 43/6
ரோதா3குலஸ் தத3னு கோ3ப க3ணா ப3ஹிஷ்ட
பாஷாண ப்ருஷ்ட பு4வி தேஹமதி ஸ்த4விஷ்டம் |
ப்ரக்ஷைந்த ஹந்த நிபதந்த மமுஷ்ய வக்ஷஸி
அக்ஷிண மேவ ச ப4வந்தமலம் ஹஸந்தம் ||( 43 – 6 )
அதற்குப் பிறகு அழுது கொண்டு இருந்த இடையர்கள் வெளியில் பாறை மேல் விழுந்த மிகப் பெரிய சரீரத்தையும், அதன் மார்பில் சிறிதும் களைப்படையாமல் நன்றாகச் சிரித்து விளையாடிக் கொண்டிருக்கும் தங்களைக் கண்டு அதிசயத்தில் மூழ்கினார்கள் அல்லவா?(43 – 6)
rOdaakulaastadanu gOpagaNaa bahiShTha-
paaShaaNapR^iShThabhuvi dehamatisthaviShTham .
praikshanta hanta nipatantamamuShya vaksha-
syakshiiNameva cha bhavantamalaM hasantam .. 43/6
The gopas were exhausted by their crying and wailing. Then outside the house, they saw a huge and heavy body falling on the rock. What a wonder! On the chest of the dead body, they found Thee with a soft smile lying unscathed.43/6
ग्रावप्रपातपरिपिष्टगरिष्ठदेह-
भ्रष्टासुदुष्टदनुजोपरि धृष्टहासम् ।
आघ्नानमम्बुजकरेण भवन्तमेत्य
गोपा दधुर्गिरिवरादिव नीलरत्नम् ॥७॥ 43/7
க்3ராவ ப்ரபாத பரிபிஷ்ட க3ரிஷ்ட தே3ஹே
ப்4ரஷ்டாசு து3ஷ்ட த3னுஜோபரி த்4ருஷ்ட ஹாஸம் |
ஆக்4னான மம்பு3ஜ கரேண ப4வந்த மேத்ய
கோ3பா த3து4ர்கி3ரிவரா திவ நீலரத்னம் ||
(43 – 7)
பாறையின் மேல் விழுந்ததால் சிதைந்த பெருத்த சரீரத்திலிருந்து பிராணன் பிரிந்து போன துஷ்ட அசுரன் மேல் தாமரை போன்ற கையால் அடித்துக் கொண்டும், உரக்கச் சிரித்துக் கொண்டும் இருந்த தங்களை கோபர்களும், கோபிகைகளும் பெரிய மலையில் இருந்து ஒரு நீல நிற ரத்தினத்தை எடுப்பது போல எடுத்து வந்தார்கள் அல்லவா? (43 – 7)
graavaprapaata paripiShTa gariShThadeha-
bhraShTaasu duShTadanujOpari
dhR^iShTahaasam .
aaghnaanamambujakareNa bhavantametya
gOpaa dadhurgirivaraadiva niilaratnam .. 43/7
The wicked demon had died by falling on the rock and his huge body was smashed. Wearing a smile Thou played on that dead body beating about with Thy lotus like hands. The gopas picked Thee up from there as one would pick a blue gem from a big mountain. 43/7
एकैकमाशु परिगृह्य निकामनन्द-
न्नन्दादिगोपपरिरब्धविचुम्बिताङ्गम् ।
आदातुकामपरिशङ्कितगोपनारी-
हस्ताम्बुजप्रपतितं प्रणुमो भवन्तम् ॥८॥ 43/8
ஏகைக மாசு’ பரிக்3ருஹ்ய நிகாமனந்த3
நந்தா3தி3 கோ3ப பரிரப்3த4 விசும்பி3தாங்க3ம் |
ஆதா3து காம பரிச’ங்கித கோ3பநாரீ
ஹஸ்தாம்பு3ஜ ப்ரபதிதம் ப்ரணுமோ ப4வந்தம் || ( 43 – 8)
மிகவும் சந்தோஷம் அடைந்த நந்தன் முதலிய கோபர்கள் ஒவ்வொருவராக சீக்கிரம் எடுத்து ஆலிங்கனம் செய்தும் முத்தமிட்டும் மகிழ்ந்தார்கள். தங்களை எடுத்துக் கொள்ள விரும்பிய கோபிகைகளின் தாமைரைப் பூ போன்ற கரங்களில் தாவி விழுந்த தங்களைத் துதிக்கின்றோம்.
( 43 – 8)
ekaikamaashu parigR^ihya nikaamananda-
nnandaadi gOpa parirabdha vichumbitaangam .
aadaatukaama parishankita gOpanaarii-
hastaambujaprapatitaM praNumO bhavantam .. 43/8
One by one, Nanda and the other Gopaas with great joy took hold of Thee quickly and embraced and kissed Thy limbs.The Gopikaas were also desirous of taking Thee, but did not do so out of shyness. We praise Thee, who then, as a honey beetle jumped into their lotus like hands. 43/8
भूयोऽपि किन्नु कृणुम: प्रणतार्तिहारी
गोविन्द एव परिपालयतात् सुतं न: ।
इत्यादि मातरपितृप्रमुखैस्तदानीं
सम्प्रार्थितस्त्वदवनाय विभो त्वमेव ॥९॥ 43/9
பூ4யோபி கின்னு க்ருணும:ப்ரணதார்த்திஹாரீ
கோவிந்த3 ஏவ பரிபாலயதாத் ஸுதம் ந : |
இத்யாதி3 மாதர பித்ரு ப்ரமுகைஸ் ததா3னீம்
ஸம்ப்ரார்திதஸ் த்வத3வனாய விபோ4 த்வமேவ ||(43 – 9 )
“நாங்கள் என்ன செய்வோம்?தன்னை வணங்கிய அடியவர்களின் துயரங்களைப் போக்கும் மஹா விஷ்ணுவே ! எங்கள் குழந்தையை நீ தான் காப்பாற்ற வேண்டும்” என்று அப்போது தாய், தந்தை முதலிய கோபர்கள் தங்களைக் காப்பதற்கு தங்களையே பிரார்த்தித்தார்கள் அல்லவா? (43 – 9)
bhuuyO(a)pi kiM nu kR^iNumaH praNataartihaarii
gOvinda eva paripaalayataat sutaM naH .
ityaadi maatarapitR^i pramukhaistadaaniiM
sampraarthitastvadavanaaya vibhO tvameva ..43/ 9
Thy mother and father and the others wondered as to what could they do for Thy protection. Again and again, at that time, they said that only Govinda could protect their son. O Lord! The redeemer of Devotees! So they prayed to Thee alone for Thy wefare. 43/9
वातात्मकं दनुजमेवमयि प्रधून्वन्
वातोद्भवान् मम गदान् किमु नो धुनोषि ।
किं वा करोमि पुनरप्यनिलालयेश
निश्शेषरोगशमनं मुहुरर्थये त्वाम् ॥१०॥ 43/10
வாதாத்மகம் த3னுஜ மேவமயி ப்ரதூ4ன்வன்
வாதோத்3ப4வான் மம க3தா3ன் கிமி நோ து3னோஷி |
கிம்வா கரோமி புனரப்யநிலாலயேசா’
நிச்’சே’ஷ ரோக ச’மனம் முஹூரர்த2யே த்வாம் ||(43 – 10)
பகவானே! வாத ரூபியான (சுழலக் காற்று ரூபியான) அசுரனை இவ்விதம் சம்ஹாரம் செய்த தாங்கள் வாதத்தினால் உண்டான எனது ரோகங்களை ஏன் நாசம் செய்வதில்லை? என்னால் வேறு என்ன தான் செய்ய முடியும்? ஹே குருவயூரப்பா! மீண்டும் மீண்டும் நான் மிச்சமில்லாத ரோக நிவாரணத்தையேத் தங்களிடம் வேண்டுகிறேன்.
( 43 – 10)
vaataatmakaM danujamevamayi pradhuunvan
vaatOdbhavaanmama gadaan kimu nO dhunOShi .
kiM vaa karOmi punarapyanilaalayesha
nishsheSha rOgashamanaM muhurarthaye
tvaam .. 43/10
Thus Thou killed the Asura who was in the form of the wind. Why do not Thou kill and remove my ailments which also arise from the wind. What else can I do? O Lord of Guruvaayur! I again and again beseech Thee for the eradication of all my internal and external ailments. 43/10
தொடரும் தசகம் - 44
