ஸ்ரீம‌ந் நாராயணீயம்

ஸ்ரீம‌ந் நாராயணீயம்

 பகுதி _-42


 த3ச’கம் 42

 ச’கட அஸுர நிக்3ரஹம்

कदापि जन्मर्क्षदिने तव प्रभो निमन्त्रितज्ञातिवधूमहीसुरा ।
महानसस्त्वां सविधे निधाय सा महानसादौ ववृते व्रजेश्वरी ॥१॥ 42/1

கதா3பி ஜன்மதி3னே தவ ப்ரபோ4
நிமந்த்ரித ஞாதி வதூ4 மஹீ ஸுரா |
மஹனஸஸ்த்வாம் ஸவிதே4 நிதா4ய ஸா
மஹானஸாதௌ3 வவ்ருதே வ்ரஜேச்’வரி ||
(42 – 1)

பிரபுவே! ஒரு முறை தங்களுடைய பிறந்த நாள் அன்று கோகுல நாயகியாகிய அந்த யசோதை பந்துக்களையும், பெண்களையும், அந்தணர்களையும் வீட்டுக்கு அழைத்தாள். ஒரு பெரிய வண்டியின் பக்கத்தில் தங்களைப் படுக்க வைத்துவிட்டு அடுக்களையில் வேலை செய்து கொண்டு இருந்தாள். ( 42 – 1)

kadaa(a)pi janmarkshadine tava prabhO
nimanitrataj~naati vadhuu mahiisuraa .
mahaanasastvaaM savidhe nidhaaya saa
mahaanasaadau vavR^ite vrajeshvarii ..
42/1

O Lord! Once on Thy birth star day, Yashoda, the queen of Vraja, who had invited the relatives and their wives and the Braahmins, for the occasion, placed Thee near a big cart and got busy in the kitchen organising the feast.
42/1

ततो भवत्त्राणनियुक्तबालकप्रभीतिसङ्क्रन्दनसङ्कुलारवै: ।
विमिश्रमश्रावि भवत्समीपत: परिस्फुटद्दारुचटच्चटारव: ॥२॥ 42/2

ததோ ப4வத் த்ராண நியுக்த பாலக
ப்ரபீ4தி ஸம்க்ரந்த3ன சங்குலாரவை:|
விமிச்’ர மச்’ராவி ப4வத் சமீப :
பரிஸ்புடத்3தா3ரு சடச்சடாரவ:||(42 – 2)

அப்போது சட சட என்ற மரம் உடையும் பெரும் சப்தம் கேட்டது. தங்களைப் பாதுகாக்க நியமிக்கப்பட்ட கோகுலச் சிறுவர்களின் பயந்த குரல் எழுப்பிய ஆரவாரமும் உடன் கேட்டது. (42 – 2)

tatO bhavattraaNa niyukta baalaka prabhiiti
sankrandana sankulaaravaiH .
vimishramashraavi bhavatsamiipataH
parisphuTaddaaru chaTachchaTaaravaH .. 42/2

Then from near Thee, was heard the fearful cries and confused voices of various boys who were appointed to protect Thee, which was mingled with the sound of the crackling and breaking sound of wood. 42/2

ततस्तदाकर्णनसम्भ्रमश्रमप्रकम्पिवक्षोजभरा व्रजाङ्गना: ।
भवन्तमन्तर्ददृशुस्समन्ततो विनिष्पतद्दारुणदारुमध्यगम् ॥३॥ 42/3

ததஸ்ததா3 கர்ணன ஸம்ப்3ரம ச்’ரம
ப்ரகம்பி வக்ஷோஜப4ரா வ்ரஜாங்க3னா:|
ப4வந்த மந்தர் த3த்3ருஷுஸ் ஸமந்ததோ
விநிஷ்பதத் தா3ருண தா3ருமத்3யக3ம்||
(42 – 3)

அப்போது அந்த ஆரவாரத்தைக் கேட்டு பரபரப்புடன் ஓடி வந்ததால் உண்டான சிரமத்தால் அசைகின்ற ஸ்தனங்களை உடைய கோபஸ்திரீகள் நான்கு புறங்களிலும் பயங்கரமாக வீழ்ந்திருக்கும் மரங்களையும் அவற்றின் நடுவில் இருக்கும் தங்களையும் கண்டனர்.
(42 – 3)

tatastadaakarNana sambhrama shrama prakampi
vakshOjabharaa vrajaanganaaH .
bhavantamantardadR^ishussamantatO
viniShpataddaaruNa daarumadhyagam .. 42/3

Then hearing the terrific sound, frightened, the Gopikas came running with their heavy breasts heaving because of the effort and anxiety. They saw Thee lying amongst the frightful big pieces of broken wood strewn all around. 42/3

शिशोरहो किं किमभूदिति द्रुतं प्रधाव्य नन्द: पशुपाश्च भूसुरा: ।
भवन्तमालोक्य यशोदया धृतं समाश्वसन्नश्रुजलार्द्रलोचना: ॥४॥ 42/4

சி’சோ’ரஹோ கிம் கிமபூ4தி3தி த்3ருதம்
ப்ரதா4வ்ய நந்த3: பசு’பாச்’ச பூ4ஸுரா: |
ப4வமந்த மலோக்ய யசோ’தா3 க்4ருதம்
ஸமாச்’வஸன்னச்’ரு ஜலார்த்ர லோசனா: ||(42 – 4)

“கஷ்டம்! குழந்தைக்கு என்ன நேர்ந்தது? என்ன நடந்தது?” என்று கேட்டுக் கொண்டே நந்தகோபனும், இடையர்களும், அந்தணர்களும் கண்ணும் கண்ணீருமாக ஓடிவந்து, யசோதையின் கைகளில் தங்களைப் பார்த்து ஆறுதல் அடைந்தனர். (42 – 4)

shishOrahO kiM kimabhuuditi drutaM pradhaavya
nandaH pashupaashcha bhuusuraaH .
bhavantamaalOkya yashOdayaa dhR^itaM
samaashvasannashru jalaardra lOchanaaH .. 42/4

Alas! What! What has happened to the child!' thus crying, Nanda, the Gopas and the essembled Braahmins rushed to the spot. Finding Thee in Yashoda's arms, they felt relieved and shed tears of joy seeing that the child was safe. 42/4

कस्को नु कौतस्कुत एष विस्मयो विशङ्कटं यच्छकटं विपाटितम् ।
न कारणं किञ्चिदिहेति ते स्थिता: स्वनासिकादत्तकरास्त्वदीक्षका: ॥५॥ 42/5

கஸ்கோ நு கௌதஸ்குத ஏஷ விஸ்மயோ
விச’ங்கடம் யச்சகடம் விபாடிதம் |
ந காரணம் கிஞ்சிதி3ஹேதி தே ஸ்தி2தா:
ஸ்வநாஸிகாத3த்த கராஸ்த்வ தீ3க்ஷகா: ||(42 – 5)

“இது என்ன? இது என்ன? எங்கிருந்து உண்டானது? விசாலமான வண்டி உடைந்தது மிகவும் ஆச்சரியமே! இதற்கு இந்த இடத்தில ஒரு காரணமும் இல்லை!” என்று கூறி அவர்கள் தங்கள் மூக்கின் மேல் விரலை வைத்து அதிசயித்துத் தங்களையே பார்த்துக் கொண்டு இருந்தார்கள் அல்லவா? ( 42 – 5 )

kaskO nu kautaskuta eSha vismayO vishankaTaM
yachChakaTaM vipaaTitam .
na kaaraNaM ki~nchidiheti te sthitaaH
svanaasikaadatta karaasvadiikshakaaH .. 42/5

What ! What happened and how! This is a wonder! This huge cart is shattered! There seems to be no explanation for this', thus exclaiming, they looked at Thee, awstricken, with their fingers placed on their noses. 42/5

कुमारकस्यास्य पयोधरार्थिन: प्ररोदने लोलपदाम्बुजाहतम् ।
मया मया दृष्टमनो विपर्यगादितीश ते पालकबालका जगु: ॥६॥ 42/6

குமாரகஸ்யாஸ்ய பயோத4ரார்தி2ன:
ப்ரரோத3னே லோல பதாம்புஜாஹதம் |
மயா மயா த்3ருஷ்ட மனோ விபர்யகா3த்
இதீச’ தே பாலக பா3லகா ஜகு3: ||
(42 – 6)

“பால் குடிக்க விரும்பிய இந்தக் குழந்தை அழுதது. அழும் போது அசைகின்ற தாமரை போன்ற காலினால் உதைக்கப்பட்ட வண்டி தலை கீழாக விழுந்ததை நான் பார்த்தேன்; நான் பார்த்தேன்!” என்று தங்களுக்குக் காவலாக இருந்த குழந்தைகள் சொன்னார்கள் அல்லவா? (42 – 6)

kumaarakasyaasya payOdharaarthinaH prarOdane
lOlapadaambujaahatam .
mayaa mayaa dR^iShTamanO viparyagaaditiisha te
paalaka baalakaa jaguH .. 42/6

O Lord! The children who were gaurding Thee, declared 'This child who was desirous of being breast fed, moved his lotus like legs, and hit the cart which overturned. I saw, even I saw.' 42/6

भिया तदा किञ्चिदजानतामिदं कुमारकाणामतिदुर्घटं वच: ।
भवत्प्रभावाविदुरैरितीरितं मनागिवाशङ्क्यत दृष्टपूतनै: ॥७॥ 42/7

பி4யா ததா3 கிஞ்சித3ஜானதாமித3ம்
குமார காணா மதி து3ர்க4டம் வச: |
ப4வத் ப்ரபா4வா விது3ரை ரிதீரிதம்
மனாகி3வாச’ங்க்யத த்3ருஷ்ட பூதனை : ||(42 – 7)

அப்போது பயத்தினால் கூறும் இந்தச் சிறிய குழந்தைகளின் சொற்கள் பொருத்தம் அற்றவை என்றே எல்லோரும் எண்ணினார்கள். அவர்கள் தங்களின் மகிமையை அறியாதவர்கள். ஆனால் பூதனையின் கதியைக் கண்டிருந்த நந்தகோபன் முதலானவர்கள் சிறிது சந்தேகம் அடைந்தார்கள் அல்லவா?( 42 -7)

bhiyaa tadaa kinchidajaanataamidaM
kumaarakaaNaaM atidurghaTaM vachaH .
bhavatprabhaavaavidurairitiiritaM
manaagivaashankyata dR^iShTapuutanaiH .. 42/ 7

Then to the people who knew nothing of Thy prowess, the words of the frightened children were entirely baseless. But to those who knew of even a bit of Thy prowess and had witnessed the incident of Pootanaa, could not reject their statement altogether.42/7

प्रवालताम्रं किमिदं पदं क्षतं सरोजरम्यौ नु करौ विरोजितौ।
इति प्रसर्पत्करुणातरङ्गितास्त्वदङ्गमापस्पृशुरङ्गनाजना: ॥८॥ 42/8

ப்ரவால தாம்ரம் கிமித3ம் பத3ம் க்ஷதம்
ஸரோஜ ரம்யௌ நு கரௌ விரேஜிதௌ |
இதி ப்ரஸர்பத் கருணா தரங்கி3தா:
த்வத3ங்க3 மாபச்’ப்ருஷுரங்க3னா ஜனா:||(42 – 8)

“பவழம் போன்று சிவந்த இந்தக் கால்கள் அடிபட்டனவா? தாமரை போல் இருக்கும் இரு கைகளும் புண்பட்டனவா?” என்று கருணை வெள்ளம் பெருகிய கோப ஸ்திரீகள் தங்கள் திருமேனியைத் தொட்டுத் தொட்டுத் தடவினார்கள் அல்லவா? ( 42 – 8 )

pravaalataamraM kimidaM padaM kshataM
sarOjaramyau nu karau virOjitau .
iti prasarpatkaruNaatarangitaa
stvadangamaapaspR^ishuranganaajanaaH ..42/ 8

Pink like tender leaves, these legs, have they been hurt? These hands, charming like the lotuses, have they been injured?' Thus with overflowing sympathy and moved with such concern, the women folk stroked Thy body gently. 42/8

अये सुतं देहि जगत्पते: कृपातरङ्गपातात्परिपातमद्य मे ।
इति स्म सङ्गृह्य पिता त्वदङ्गकं मुहुर्मुहु: श्लिष्यति जातकण्टक: ॥९॥ 42/9

அயி ஸுதம் தே3ஹி ஜக3த்பதே: க்ருபா
தரங்க3 பாதாத்பரிபாதமத்3யமே |
இதி ஸ்ம ஸம்க்3ருஹ்ய பிதா த்வத3ங்க3கம்
முஹூர் முஹு :ச்’ளிஷ்யதி ஜாத கண்டக : ||
( 42 – 9 )

ஏ கோபியே! ஜகதீசனுடைய கிருபா கடாக்ஷத்தால் ரக்ஷிக்கப்பட்ட என் குழந்தையை என்னிடம் கொடு.” தங்கள் தந்தை தங்களைக் கையில் எடுத்துக் கொண்டு ரோமாஞ்சனம் அடைந்து தங்களுடைய சிறிய சரீரத்தை அடிக்கடி ஆலிங்கனம் செய்துகொண்டார் அல்லவா? (42 – 9)

aye sutaM dehi jagatpateH kR^ipaa
tarangapaataatparipaatamadya me .
iti sma sangR^ihya pitaa tvadangakaM muhurmuhuH
shliShyatijaatakaNTakaH ..  42/9

O Yashoda! Give me my son. By the Lord's showers of mercy today my son was saved!' Thus saying and collecting Thee in his arms, Thy father embraced Thee again and again, whose body was full of horripillations. 42/9

अनोनिलीन: किल हन्तुमागत: सुरारिरेवं भवता विहिंसित: ।
रजोऽपि नो दृष्टममुष्य तत्कथं स शुद्धसत्त्वे त्वयि लीनवान् ध्रुवम् ॥१०॥ 42/10

அனோநிலீன: கில ஹந்து மாக3த:
ஸுராரிரேவம் ப4வதா விஹிம்ஸித: |
ரஜோபி நோ த்3ருஷ்டமமுஷ்ய தத்கத2ம்
ஸ சு’த்த ஸத்வே த்வயி லீனவான் த்4ருவம் || (42 – 10)

வண்டியில் ஒளிந்து கொண்டு தங்களைக் கொல்ல வந்த அசுரன் தங்கல்ல இந்த விதத்தில் கொல்லப் பட்டான் அல்லவா? அந்த அசுரனின் பொடி கூட காணப் படவில்லை. (அந்த அசுரனின் ரஜோ குணம் காணப் படவில்லை). நிச்சயமாக அந்த அசுரன் சுத்த சத்துவ ஸ்வரூபியாகிய தங்களிடம் லயித்துவிட்டான். ( 42 – 10)

anOniliinaH kila hantumaagataH suraarirevaM
bhavataa vihimsitaH .
rajO(a)pi nO dR^iShTamamuShya tatkathaM sa
shuddhasattve tvayi liinavaan dhruvam .. 42/ 10

The Asura who had come to kill Thee, disguised as a cart, was destroyed by Thee. But even a trace of his body or evil nature (Rajas) was not seen. How can that be? Certainly, he became pure (by coming in contact with Thee) and merged in Thy pure Sattvic Self. 42/10

प्रपूजितैस्तत्र ततो द्विजातिभिर्विशेषतो लम्भितमङ्गलाशिष: ।
व्रजं निजैर्बाल्यरसैर्विमोहयन् मरुत्पुराधीश रुजां जहीहि मे ॥११॥ 42/11

ப்ரபூஜிதைஸ்தத்ர ததோ த்3விஜாதி3பி4 :
விசே’ஷதோ லம்பி4த மங்க3லாசி’ஷா:|
வ்ரஜன் நிஜைர் பா3ல்யரசை விமோஹயன்
மருத்புராதீ4ச’ ருஜாம் ஜஹீஹி மே ||
(42 – 11)

குருவாயூரப்பா! அதன்பின் அங்கு பிராமணர்கள் நன்கு பூஜிக்கப்பட்டார்கள். தங்களை அவர்கள் விசே ஷமாக மங்கள ஆசீர்வாதம் செய்தார்கள். தங்களுடைய பால்ய சேஷ்டைகளால் கோகுலத்தைக் குதூகலிக்கச் செய்த தாங்களே என் ரோகத்தைப் போக்கி அருள வேண்டும். ( 42 – 11)

prapuujitaistatra tatO dvijaatibhiH visheShatO
lambhita mangalaashiShaH .
vrajaM nijaiH baalyarasaiH vimOhayan
marutpuraadhiisha rujaaM jahiihi me .. 42/11

The Braahmins who were invited and were well honoured specially conferred their auspicious blessings on Thee. With Thy captivating childish sweet ways, Thou delighted the whole of Vraja. O Lord of Guruvaayur! May Thou sheer away my sufferings. 42/11

 தொடரும் தசகம் - 43