சிவபுராணம் : மகனின் கண்ணீருக்கான காரணத்தை அறிந்த சநீதி..!!

சிவபுராணம் : மகனின் கண்ணீருக்கான காரணத்தை அறிந்த சநீதி..!!
சிவபுராணம் !!

எப்போதும் சிரித்த முகத்துடன் விளையாடிக்கொண்டிருக்கும் பாலகன் அலறிக்கொண்டு வருவதைக் கண்டு என்னவாயிற்று? என்று அவனின் சத்தத்தைக் கேட்டதும் அவன் தாயான சநீதி அவன் அருகில் சென்றாள்.

அலறிக் கொண்டு ஓடிவந்த பாலகனோ தனது தாயை இறுக அணைத்துக் கொண்டு அவள் மார்போடு தன்னை இணைத்துக் கொண்டு தனது கண்களில் வழிந்த கண்ணீரை நிறுத்த இயலாமல் அழுதுகொண்டே இருந்தான்.

தனது மகனின் இந்த நிலைக்கு யார் காரணம்? விளையாட்டில் யாராவது அடித்து விட்டார்களோ? என்ற வகையில் எண்ணத் தொடங்கினார் சநீதி. பின்பு தனது மகனை மடியின் மீது அமர வைத்து அவன் கண்களில் வழிந்துகொண்டிருந்த கண்ணீரை துடைத்துக் கொண்டு ஏன் அழுகிறாய்? உனக்கு யாராவது தீங்கிழைத்து விட்டார்களா? என்று கேட்டுக்கொண்டே அவனது கவலையை மறக்க வைப்பதற்காக பேச்சுக் கொடுக்க தொடங்கினார்.

அகோரம் முகம் அல்லது தோற்றம் :

அகோரம் என்பது ஐந்து முகங்களில் சிவபெருமானின் அழிக்கும் பணிபுரியும் ஒரு முகமாக கருதப்படுகின்றது.

சிவத்தோற்றம் :

நீல கற்பத்தில் படைப்புக் கடவுளான பிரம்மதேவன் சிவபெருமானை எண்ணி தவமிருந்தபோது அவருடைய தவத்தில் மகிழ்ந்த சிவபெருமான் நெருப்பு மற்றும் வாள் ஆகியவற்றை தாங்கிய கரிய உருவத்தில் காட்சியளித்தார். இத்தோற்றம் அகோரம் எனப்படுகிறது. சிவபெருமான் அகோர முகத்திலிருந்து விஜயம், நிசுவாசம், சுவாயம்புவம், அனலம், வீரம் ஆகிய ஐந்து ஆகமங்களை தோற்றுவித்தார்.

ஆனால், பாலகனோ... மீண்டும் மீண்டும் சிற்றன்னையின் கூற்றுகளை எண்ணி எண்ணி தனது தாயின் மடியில் தனது முகத்தை மறைத்துக் கொண்டு அழத் தொடங்கினான்.

காரணம் அறிதல் :

பின்பு, தனது மகனை நோக்கி மகனே..! நீ அழுது கொண்டிருந்தால் நீ ஏன் அழுகிறாய்? என்ற விஷயம் எனக்கு எப்படி தெரியும்? நீ அழுவதை நிறுத்திவிட்டு என்ன நடந்தது என்று கூறினால் மட்டுமே என்னால் உனக்கு உதவ இயலும் என்று கூறி, அவனுக்கு ஆறுதல் உரைத்து அவன் அழுகைக்கான காரணங்களை கேட்டு கொண்டிருந்தார்.

பின்பு தனது அழுகையை நிறுத்திக்கொண்டு தனது தாயிடம் நந்தவனத்தில் நிகழ்ந்தவற்றையும், சிற்றன்னை கூறியவற்றையும், அதற்கு தன் தந்தை எந்தவிதமான கருத்துக்களையும் தெரிவிக்காமல் அவைகள் யாவற்றையும் கண்டும் காணாமல் இருந்ததை தனது தாயிடம் எடுத்துரைத்து... தாயே நாட்டை ஆளும் அரசர் தான் எனக்கு தந்தையா? 

அவரது மடியில் உட்கார்ந்து விளையாட எனக்கு உரிமை இல்லையா? ஏன் இதையெல்லாம் பார்த்துக் கொண்டிருந்த என் தந்தை எதையும் பேசாமல் இருந்து கொண்டிருந்தார்? என்று துருவன் ஆழ்ந்த துயரத்துடன் தனது தாயிடம் கேட்டுக் கொண்டிருந்தான்.